Όταν γίνεται μια μακρόχρονη πεισματική, σφοδρή πάλη, ύστερα από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα αρχίζουν συνήθως να διαγράφονται τα κεντρικά, τα βασικά επίμαχα σημεία που από τη λύση τους εξαρτιέται η οριστική έκβαση της καμπάνιας και που σε σύγκριση μ’ αυτά περνούν όλο και περισσότερο σε δεύτερη μοίρα όλα τα λογής-λογής μικρά και ασήμαντα επεισόδια της πάλης. Έτσι έχουν τα πράγματα και με την εσωκομματική μας πάλη που εδώ και μισό κιόλας χρόνο έχει επικεντρώσει την προσοχή όλων των μελών του κόμματος. Κι ακριβώς επειδή κατά την σκιαγράφηση όλης της πάλης που παρουσιάζω στον αναγνώστη ήμουν υποχρεωμένος να θίξω πολλά μικροπροβλήματα με μηδαμινό ενδιαφέρον και πολλούς μικροκαβγάδες που στην ουσία δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον, ακριβώς γι’ αυτό θα ήθελα ευθύς εξαρχής να στρέψω την προσοχή του αναγνώστη σε δύο πραγματικά κεντρικά, θεμελιώδη σημεία που παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον, έχουν αναμφισβήτητη ιστορική σημασία και είναι τα πιο φλέγοντα πολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το κόμμα μας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]