Πώς βλέπουμε την τέχνη; Πώς `παρουσιάζεται` η τέχνη; Έναν αιώνα πριν, τα έργα τέχνης εκτίθενταν με εκπαιδευτικά κριτήρια. Τα μουσεία και οι πινακοθήκες αντανακλούσαν τις αντιλήψεις των επιμελητών τους για την ιστορία της τέχνης, αγνοώντας άλλες απόψεις. Σήμερα, οι διαφορετικές προσεγγίσεις αναδεικνύονται με πανηγυρικό τρόπο, ενώ μουσεία και πινακοθήκες θεωρούν ευπρόσδεκτη τη συνεργασία των καλλιτεχνών, δημιουργώντας τις απαραίτητες `εστίες` για τα έργα τους και προωθώντας τον ενεργό διάλογο μεταξύ παρόντος και παρελθόντος. Σε μια εποχή που η τέχνη `καταναλώνεται` από ολοένα και πιο ευρύ κοινό, τα μουσεία και οι πινακοθήκες δεν μπορούν να παραμένουν παθητικοί χώροι έκθεσης· οφείλουν να μετατραπούν σε τόπους εμπειριών, όπου ο επισκέπτης καλείται να χρησιμοποιήσει όχι μόνο τα μάτια του αλλά και το μυαλό του.
Πρώτη συνεκτική ιστορική παρουσίαση των μεταβαλλόμενων στάσεων ως προς τον τρόπο με τον οποίο εκτίθεται η τέχνη στα σύγχρονα μουσεία. Ο Νίκολας Σερότα εξετάζει τις σχέσεις μεταξύ καλλιτέχνη, κοινού και επιμελητή του μουσείου. Μας οδηγεί στο εργαστήρι του καλλιτέχνη, όπου επίσης εκτίθενται έργα τέχνης, κι από εκεί σ` έναν γύρο σε μουσεία, γκαλερί και `εγκαταστάσεις` της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την οξυδέρκεια που τον διακρίνει, καταθέτει τις έγκυρες απόψεις του για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αναμένουμε ότι θα εκτίθενται τα έργα τέχνης κατά τον 21ο αιώνα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]