Ακριβώς από αυτή την έντονη ανησυχία και αγωνία, για το αύριο του Δημόσιου Αγαθού της Παιδείας και Έρευνας και ιδιαίτερα εκείνου του φορέα που κατεξοχήν τις υπηρετεί, από τα Μεσαιωνικό χρόνια μέχρι τις μέρες μας, του Πανεπιστημιακού Θεσμού, η ανάγκη γραφής αυτού του βιβλίου. Ενός Θεσμού κατ` εξοχήν δημόσιου χώρου, μιας ιδιότυπης κοινότητας δυο κοινωνικών κατηγοριών ενηλίκων διανοουμένων ποιητών -των καθηγητών και των φοιτητών- παραγωγής, αναπαραγωγής και πιστοποίησης της γνώσης, ο οποίος κάτω από την πίεση μιας νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής εμπειρικής αντίληψης-ιδεολογίας, επιχειρείται να μετατραπεί σε μια ακόμη υπηρεσία εμπορίου, σύμφωνα με τα κελεύσματα από το 1994 στη σύνοδο του Μαρακές, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Αυτόν τον ιδιότυπο λοιπόν θεσμό με την ιδιαίτερη ιδεολογικό-πολιτική βαρύτητα καθώς και τα κινήματα που γεννά, ιδίως η φοιτητική συνιστώσα του, κατά την ιστορική του πορεία, την προοδευτική ή συντηρητική του κατεύθυνση, στην ειρηνική πραγματικότητα επιχειρεί να προσεγγίσει π γραφή που ακολουθεί. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]