Η μουσική `πολυηχία` είναι βιβλίο εκπαιδευτικό, θεωρητικό και πρακτικό.
Η πείρα (πολυετής πρακτικού δασκάλου και εκτελεστή μουσικής) με δίδαξε ότι ο μαθητής πρέπει να έχει ένα βιβλίο, από το οποίο να μαθαίνει και την θεωρία και την πρακτική της μουσικής, παράλληλα.
Έχουμε πια ενστερνισθεί αρκετά σαφώς ότι η μουσική μας είναι διπλή: δημοτική και εκκλησιαστική, που εκφράζεται με τους ιδίους ήχους και τα ίδια ηχητικά σύμβολα. Για αυτό και κάθε ήχος έχει τα τραγούδια του και τα τροπάριά του.
Καταβάλαμε προσπάθεια να αποσαφηνίσουμε σημεία σκοτεινά της θεωρίας -με πολύ απλό τρόπο- τα οποία να βεβαιώσουμε με εύληπτα παραδείγματα.
Και στην κατανομή της ύλης επιλέξαμε νέα κατάταξη, όχι για να πρωτοτυπήσουμε, αλλά γιατί νομίζουμε ότι έτσι θα βοηθηθεί ο μαθητής να μάθει, απλά, χωρίς να τυραννηθεί με τη μουσική. Άλλωστε δεν ξεχνάμε ότι το βιβλίο αυτό το χρωστάμε, πρώτα απ` όλα, στους μαθητές μας.
Σε ζητήματα που δεν έχουν οριστικά λυθεί λέμε σαφώς την άποψή μας, χωρίς όμως να επιμένουμε, ώστε να μένει στον μαθητή και προ πάντων στο δάσκαλο η δυνατότητα άλλης άποψης. Τέτοια θέματα είναι για παράδειγμα τα `επείσακτα` μέλη των χρωματικών ήχων, το εναρμόνιο γένος κ.ά.
Το έργο, όπως και αλλού γράφουμε, προϋποθέτει τις γνώσεις του άλλου βιβλίου μας,της `μουσικής προπαιδείας`.
Διαφορετικά ο δάσκαλος πρέπει να εισάγει με υπομονή και χωρίς φειδώ χρόνου το μαθητή στα σημάδια ποσότητας της μουσικής, τα χρονικά, τα ποιοτικά και την διατονική κλίμακα ώστε να φθάσει στην διδασκαλία των ήχων.
Το βιβλίο φυσικά και έχει πολλές ατέλειες. Ελπίζουμε αυτές να ενεργοποιήσουν το νέο μουσικό στην τέχνη του και όχι να τον αποθαρρύνουν, να τον αποτρέψουν ή να τον δυσκολέψουν.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]