Το βιβλίο αυτό εκπληρώνει μια υπόσχεσή μου στο Νίκο Καζαντζάκη, που του την είχα δώσει την Άνοιξη του 1972, εδώ και τριάντα πέντε χρόνια, όταν προσκύνησα το μνήμα του για τελευταία φορά πριν «αποχωριστούμε» και έφευγα από την Κρήτη, ύστερα από δεκατέσσερις μήνες παραμονής μου στο Ηράκλειο. Τότε του είχα υποσχεθεί πως, όταν τον επισκεφθώ ξανά, θα έχω μαζί μου ένα βιβλίο που θα το γράψω γι` αυτόν, για το έργο του, για τη ζωή του και για τις αδικίες που του κάνανε. (. . .) Το βιβλίο αυτό δεν το έγραψα για να αρέσει. Αν είναι ωραίο, αν είναι σημαντικό, αν πρόσθεσε κάτι καινούργιο, αν αποκατέστησε μέρος έστω της αλήθειας, αυτό θα το κρίνει ο χρόνος. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
