Στο κέντρο της τραπεζικής χρηματοοικονομικής διοικητικής ευρίσκεται η ικανότητα διαχείρισης των κινδύνων χαρτοφυλακίου της τράπεζας, είτε οι κίνδυνοι αυτοί προέρχονται από τα μεγέθη του ισολογισμού είτε από μεγέθη εκτός ισολογισμού. Στη σημερινή περίοδο, στην οποία έχει επιβληθεί ένα φιλελεύθερο σύστημα συναλλαγών, η τραπεζική τείνει όλο και περισσότερο να λαμβάνει τη μορφή διαχείρισης κινδύνου. «Διαχείριση κινδύνων» καλείται το σύνολο των συντονισμένων ενεργειών στις οποίες προβαίνει η διοίκηση ενός πιστωτικού ιδρύματος με στόχο την πρόληψη και αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων στην καθαρή θέση, στα έσοδα ή στα κέρδη του από την επίδραση ενός ή περισσοτέρων κινδύνων. Για να καταστεί δυνατός ο έλεγχος του συνολικού φάσματος των κινδύνων είναι απαραίτητος ο κεντρικός συντονισμός των αποφάσεων που αφορούν στην ασκούμενη πολιτική στους επιμέρους τομείς, οι οποίοι καθορίζονται από τους ενυπάρχοντες κινδύνους. Ειδικότερα, οι αποφάσεις αυτές αναφέρονται: στη διαχείριση παθητικού (διαχείριση ιδίων και δανειακών κεφαλαίων), μέσω της οποίας εξασφαλίζεται η χρηματοδότηση της τραπεζικής δραστηριότητας· στη διαχείριση ενεργητικού (διαχείριση χαρτοφυλακίων απαιτήσεων και επενδύσεων) μέσω της οποίας εξασφαλίζονται τα εισοδήματα της τραπεζικής δραστηριότητας· στη διαχείριση της λειτουργίας του τραπεζικού ιδρύματος, μέσω της οποίας εξασφαλίζεται η ελαχιστοποίηση των γενικών λειτουργικών δαπανών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]