Όταν ο συνάδελφος συνδιδάσκων του μαθήματος Άλγεβρα, στο Α` εξάμηνο του ΠΤΔΕ, μου πρότεινε να γράψουμε ένα σχετικό διδακτικό σύγγραμμα, του θύμισα μερικούς από τους λόγους που δεν επιχείρησα μέχρι σήμερα, 15 χρόνια, να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο.
Να μερικοί λόγοι - δικαιολογίες που βασίζονται σε μερικές προσπάθειες στη διάρκεια της διδασκαλίας:
(α) Με το μάθημα αυτό γίνεται προσπάθεια προσαρμογής των γνώσεων των πρωτοετών φοιτητών/τριών μετά την καταιγίδα αποθησαύρισης γνώσεων στο Λύκειο για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο με μοναδικό κριτήριο το παπαγάλισμα.
(β) Γίνεται προσπάθεια να φέρει τους φοιτητές-μαθητές σε επαφή με την μαθηματική σκέψη και τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
(γ) Μια περιήγηση σε διάφορους χώρους των μαθηματικών οι οποίοι εφάπτονται στα Μαθηματικά του Δημοτικού Σχολείου.
(δ) Προσπάθεια επαφής με πρόσφατα-μοντέρνα μαθηματικά αλλά με απλή μορφή και χρήση αλγορίθμων.
(ε) Προσπάθεια εφαρμογής ενός τρόπου διδασκαλίας ώστε να νομίζει ο μαθητής/τρια - φοιτητής/τρια ότι αυτός ανακάλυψε αυτά που διδάσκεται. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]