Έντεκα ιστορίες, γραμμένες με τον ευαίσθητο ποιητικό λόγο της γνωστής συγγραφέως Μαρίας Λαμπαδαρίδου - Πόθου, απαρτίζουν τον τόμο «Είμαι ένα άστρο που κλαίει μονάχο». Πρόσωπα μοναχικά, καθημερινά, βιώνουν μιαν εύθραυστη πραγματικότητα, μιαν ανάγκη φυγής από το αβέβαιο παρόν. Η κάθε ιστορία έχει τη δική της διαδρομή αυτογνωσίας, τη δική της αλλοτριωτική σχέση με την καθημερινότητα. Όμως όλες μαζί τις συνδέει η μοναξιά, η νοσταλγία του χαμένου, η βία των καιρών από εσωτερικούς δρόμους, η ανάγκη μιας ρομαντικής ψευδαίσθησης, η αναζήτηση μιας τελικής χαράς. Στις ιστορίες αυτές, ο «άλλος» είναι ένα πρόσωπο χαμένο στην ομίχλη του παρελθόντος ή είναι δίπλα μας, όμως δεν τον έχουμε δει, τον καλύπτει η απουσία. Μια αίσθηση επώδυνα ανατρεπτική. Είναι η εξουσία που έχει το «χαμένο» στην παρούσα στιγμή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]