Ο τίτλος αυτής της συναγωγής θεατρολογικών μελετημάτων σχετίζεται με το πρώτο κεφάλαιο, στο βαθμό που οι απαρχές του κουκλοθέατρου ανάγονται από τη μια στα θρησκευτικά είδωλα, από την άλλη στα παιδικά παιχνίδια. Τα είδωλα είναι ομοιώματα κάποιας θεότητας ή και του ανθρώπου, υλικά υποκατάστατα για ένα απροσπέλαστο, συνήθως, ον, λατρευτικό αντικείμενο ή και το παιχνίδι αφημένο στην εξουσία του κατόχου, που το κάνει ό,τι θέλει. Από μια άποψη τα είδωλα και τα ομοιώματα περικλείουν και ολόκληρο το μυστήριο του θεατρικού φαινομένου. Ο τόμος συγκεντρώνει πέντε θεατρολογικά μελετήματα, εν μέρει ανέκδοτα ακόμα, από τα τελευταία δυο χρόνια των ερευνητικών μου αναζητήσεων και περιπλανήσεων. Ο συνοδοιπόρος αναγνώστης, που έχει διανύσει μαζί μου, για μερικά χρόνια, οριζόντια και κάθετα, τους δρόμους και τα σταυροδρόμια της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου και δράματος, καλείται να παρατηρήσει, πως ο ερευνητικός φακός έχει μετακινηθεί: το μεγαλύτερο μέρος των μελετημάτων αφορά τώρα τις αρχές του 19ου αιώνα, πριν ακόμη από την Ελληνική Επανάσταση. Τα μελετήματα παρατίθενται σε κάποια χρονολογική σειρά, αρχίζοντας από το κουκλοθέατρο στα Βαλκάνια και φτάνοντας έως το μεταπολεμικό θέατρο, τη δραματουργία του Τερζάκη και του Καμπανέλλη. Οι αναλυτικοί πίνακες των ευρετηρίων, στο τέλος του τόμου, αποσκοπούν στην άνετη χρήση του από τους μελετητές, σπουδαστές και άλλους ενδιαφερόμενους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]