Μόνο η γιαγιά ξέρει πώς να κάνει μια βαρετή ντοματόσουπα ενδιαφέρουσα, πώς να διώχνει τους εφιάλτες, πώς να μιλάει στα λουλούδια, να νανουρίζει από το τηλέφωνο και να φτιάχνει σημαίες ενός δικού μας κόσμου. Σε κάθε γιορτή, χειμώνα, άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο, τα σαββατοκύριακα και τις καθημερινές, η γιαγιά μου έχει και κάτι καινούριο να κάνουμε. Γινόμαστε μάγειρες, ζαχαροπλάστες, και έχουμε κάθε μέρα γενέθλια. Μαζί της δεν βαριέμαι ποτέ. Αν βάλετε πολλές ωραίες εικόνες μαζί, μπόλικες φανταστικές ιδέες, μια γιαγιά που μας αποκαλύπτει τα μυστικά της τέχνης της κι ένα παιδάκι που γράφει στο ημερολόγιο του ό,τι κάνει με τη γιαγιά του, τότε έχετε το πιο όμορφο λεύκωμα του κόσμου. Το λεύκωμα της τέχνης του να είσαι γιαγιά, ένα βιβλίο για τις μαμάδες που έγιναν γιαγιάδες, για τα παιδιά που θέλουν να περνούν χρόνο με τις γιαγιάδες τους και για κείνα που απέκτησαν δικά τους παιδιά και θυμούνται τις γιαγιάδες τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]