Το νηπιαγωγείο είναι μετά την οικογένεια το εφαλτήριο μιας πραγματικά θαυμαστής διαδικασίας που διαρκεί εφ` όρου ζωής και ονομάζεται `γαλούχηση της ανθρώπινης ψυχής`. Ο δεσμός του σχολείου ενισχύει τις προσπάθειες της οικογένειας αλλά και γενικότερα της κοινωνίας να κληροδοτήσει αξίες, ήθη, έθιμα, νοοτροπίες και στάσεις στο παιδί. Τα εφόδια που παρέχει -ειδικότερα το νηπιαγωγείο- έχουν τη δυναμική να αντέξουν στο χρόνο, για πολύ καιρό αφότου το παιδί έχει προχωρήσει στις επόμενες βαθμίδες εκπαίδευσης. Το νηπιαγωγείο είναι ο χώρος όπου οι αλληλεπιδράσεις είναι συνεχείς, σε μια προσπάθεια να ενταχθούν τα παιδιά ομαλά στο περιβάλλον της τάξης, μέσα σ` ένα κλίμα αποδοχής και αγάπης. Αποτελεί επίσης χώρο ασφάλειας, στον οποίο τα παιδιά είναι ελεύθερα να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους αλλά και να ανακαλύψουν το `εσωτερικό περιβάλλον των συναισθημάτων` τους, κάνοντας μια πρώτη προσπάθεια κατανόησης και συνειδητοποίησης των ανθρώπινων σχέσεων. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]