[...] Η ζωή του Θερβάντες στην Ιταλία και οι εκεί περιπέτειές του δίνουν μια σαφή εικόνα του χαρακτήρα του και της σφοδρής επιθυμίας του για δράση. Γνωρίζουμε πως πολέμησε εναντίον του Ισλάμ, που ύψωνε επικίνδυνα ανάστημα στη Μεσόγειο - η κατάληψη της Κύπρου από τον Σελίμ Β`, σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1570, ήταν ένα σκληρό πλήγμα στην περηφάνια της γαληνοτάτης Βενετίας. Ο πάπας Πίος Ε` έκανε έκκληση προς τις χριστιανικές δυνάμεις να ενωθούν σε έναν ιερό συνασπισμό εναντίον των απίστων. Μόνο η Βενετία και η Ισπανία ανταποκρίθηκαν και η τριπλή συμμαχία υπογράφηκε στις 20 Μαΐου του 1571. Ο Θερβάντες κατατάχτηκε σε μια μονάδα στη Ρώμη, που διατάχτηκε να πάει στη Νεάπολη και να περιμένει εκεί την άφιξη της κύριας μάχιμης δύναμης από την Ισπανία. Η αρμάδα που ξεκίνησε από τη Μεσίνα σε αναζήτηση του εχθρού στη λεκάνη της Μεσογείου ήταν ο μεγαλύτερος χριστιανικός στόλος που είχε δει έως τότε ο κόσμος. Στις 7 Οκτωβρίου 1571, ο εχθρός ανακαλύφθηκε σε σχηματισμό μάχης στον Όρμο του Λεπάντο (της Ναυπάκτου). Το πλοίο του Θερβάντες, η `Μαρκησία`, βρέθηκε στην πρώτη θέση της μάχης κι ο ίδιος έδειξε πολύ μεγάλη γενναιότητα. Τραυματίστηκε από σφαίρα δυο φορές στο στήθος, ενώ μια τρίτη σφαίρα ήταν η αφορμή για να ακρωτηριαστεί το αριστερό του χέρι, προς `μεγαλύτερη δόξα του δεξιού`. Αυτό φέρεται πως είπε. Ο Θερβάντες ήταν πολύ υπερήφανος που πήρε μέρος σε αυτή τη ναυμαχία, όπως και για τον τραυματισμό του. Βρέθηκε σε ένα νοσοκομείο στη Μεσίνα, ξαναγύρισε στην ενεργό υπηρεσία τον Απρίλιο του 1572 και εντάχθηκε στο σύνταγμα του Λόπε δε Φιγκερόα. Έχοντας στο πλευρό του το νεότερο αδελφό του Ροδρίγο, πήρε μέρος σε μια ακόμη εκστρατεία εναντίον των Τούρκων, που αυτή τη φορά δεν είχε νικηφόρο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια υπηρέτησε στις φρουρές του Παλέρμο και της Νάπολης. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1575 ξεκίνησε από τη Νεάπολη για την Ισπανία, με τη γαλέρα `Ήλιος`. Έξω από τη Μασσαλία η γαλέρα του δέχτηκε την επίθεση τριών τουρκικών πειρατικών πλοίων και ο Θερβάντες με τον αδελφό του αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στο Αλγέρι - φωλιά πειρατών, που είχε κατακτηθεί από τους Μαυριτανούς το 1516 και διοικούνταν από την Κωνσταντινούπολη. Το 1576 οργάνωσε μια αποτυχημένη απόπειρα απόδρασης. Οι περιπέτειές του, στη συνέχεια, θυμίζουν μυθιστόρημα. Παρέμεινε αλυσοδεμένος στα μπουντρούμια για πολύ καιρό. Ακολουθούν νέα απόδραση, νέα αιχμαλωσία, απειλές για βασανιστήρια και θανατική εκτέλεση, εντυπωσιακή ηρωική στάση, εκκλήσεις στο χριστιανικό κόσμο για βοήθεια, καταδίκη σε 2.000 χτυπήματα μαστιγίου, μια ποινή που ευτυχώς δεν εκτελέστηκε. Η οικογένειά του έκανε συνέχεια προσπάθειες για την απελευθέρωσή του. Μετά από διάφορες δραματικές εξελίξεις και προσπάθειες να δραπετεύσει, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1580, ο Θερβάντες, που επρόκειτο να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη ως δούλος του Χασάν πασά, κηρύχθηκε ελεύθερος και έφτασε στην Ισπανία στις 24 Οκτωβρίου. Η επόμενη αποστολή του ήταν στην Πορτογαλία και για ένα μικρό διάστημα έμεινε στο Οράν. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]