«Για να στηρίζεται ευσταθώς ένα σώμα», λέει το ρητό της προμετωπίδας του μυθιστορήματος, «είναι απαραίτητο να έχει τουλάχιστον τρία σημεία στίξης, που να μη βρίσκονται σε ευθεία γραμμή, είπε ο Ρόιτχαμερ». Το μυθιστόρημα `Διόρθωση` έχει όντως τρία τέτοια σημεία στήριξης. Το πρώτο είναι ο σαρανταδυάχρονος Αυστριακός Ρόιτχαμερ, που σπουδάζει φυσικές επιστήμες στο Κέμπριτζ. Έπειτα από τρία χρόνια σχεδιασμού και άλλα τόσα οικοδομικών εργασιών, έχτισε για την αγαπημένη του αδελφή το οικοδόμημα που της αντιστοιχούσε τελείως, τον λεγόμενο «κώνο». Μόλις η γυναίκα αντίκρισε ολοκληρωμένο το οικοδόμημα, πέθανε. Ο Ρόιτχαμερ έπρεπε να «διορθώσει» τα πράγματα: κληροδότησε τον κώνο στο κράτος, με τον όρο, βέβαια, να τον εγκαταλείψει στη φύση. Έπειτα ο Ρόιτχαμερ εκτέλεσε την τελευταία «διόρθωση», την αυτοκτονία του. Ο Ρόιτχαμερ άφησε ένα χειρόγραφο, κι αυτό είναι το δεύτερο «σημείο στήριξης» του μυθιστορήματος. Ο αφηγητής του μυθιστορήματος, ένας φίλος του Ρόιτχαμερ και συγγραφέας, το τρίτο «σημείο στήριξης», θέλει να ξεδιαλέξει, να τακτοποιήσει, να στοχαστεί και συγχρόνως να περιγράψει αυτή την πορεία. Ο Ρόιτχαμερ, ο Ρόιτχαμερ των χειρογράφων που άφησε, και ο αφηγητής, που γράφει το μυθιστόρημα, διερευνούν τα στάδια μιας ανέλιξης της σκέψης και της ζωής που διαφοροποιείται ολοένα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]