Στον ανά χείρας Γ` τόμο περιλαμβάνονται οι Ραψωδίες 13 έως 18, όπου εξιστορούνται τα εξής: Ο Διόνυσος με εντολή του Διός ετοιμάζει την εκστρατεία του κατά των Ινδών, για να τιμωρήση το γένος αυτό, το `ευσεβίης άδίδακτον`. Την στρατιά του απαρτίζει ένα ετερόκλητο πλήθος συμμάχων: Βοιωτοί, Ευβοείς (Άβαντες), Κρήτες (Κορύβαντες), Αθηναίοι (Κεκροπίδες), Μυρμιδόνες (Αιακός), Αρκάδες (Αρισταίος) (ραψ.13).
Κοντά σ` αυτούς τους άνδρες συμπαρατάσσονται οι δαίμονες: Κάβηροι (Ρόδος), Τελχίνες, Κένταυροι, Κύκλωπες, Πάνες, Σειληνοί, Σάτυροι - Βάκχες, Ορειάδες, Μαινάδες, Βασσαρίδες. Οι δύο στρατοί έρχονται αντιμέτωποι και η πρώτη σύγκρουσις λήγει με ήττα των Ινδών (ραψ. 14).
Και να πώς ηττήθηκαν οι Ινδοί: Ο Διόνυσος μετέτρεψε το νερό του ποταμού σε κρασί, ήπιαν με βουλιμία οι Ινδοί, μέθυσαν και μέσα στην παραίσθησι της μέθης επιτέθηκαν στα άγρια ζώα του βουνού και άρχισαν να τα σφάζουν, πιστεύοντας ότι σκοτώνουν τους εχθρούς! Μετά εξαντλημένοι έπεσαν σε λήθαργο και οι οπαδοί του Διονύσου τους αιχμαλώτισαν. Στο σημείο αυτό παρεμβάλλεται το ερωτικό ειδύλλιο του βοσκού Ύμνου με την νύμφη Νίκαια, που καταλήγει με τον άδικο θάνατο του Ύμνου (ραψ. 15).
Ακολουθεί το ειδύλλιο Νίκαιας-Διονύσου, κατά το οποίο η αγέρωχη νύμφη υποτάσσεται στον θεό και από την ένωσι αυτή γεννιέται μία κόρη, η Τελετή (ραψ. 16).
Δεύτερη μάχη του Διονύσου κατά των στρατευμάτων του Ινδού στρατηγού Ορόντου και νέα νίκη του θεού (ραψ. 17).
Ο βασιλιάς της Ασσυρίας Στάφυλος κι ο γιος Βότρυς καλούν τον Διόνυσο σε συμπόσιο, το οποίο περιγράφεται με πολύ ζωηρό τρόπο. Το όνειρο του Διονύσου και η ετοιμασία του κατά του Ινδού βασιλιά Δηριάδη (ραψ. 18).

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]