Το "Δάφνις και Χλόη" αποτελεί το τελευταίο γέννημα της βουκολικής ποίησης, διαφέρει όμως απ` αυτήν και από τα υπόλοιπα ποιμενικά ειδύλλια, γιατί είναι γραμμένο σε πεζό λόγο. Αντιπροσωπεύει τη νέα εποχή του ελληνιστικού μυθιστορήματος, ενώ την παλαιότερη θεωρείται ότι την αντιπροσωπεύουν τα έργα του Ηλιόδωρου και του Αχιλλέα Τάτιου. Για τον συγγραφέα του, Λόγγο, δεν γνωρίζουμε τίποτα ούτε για τον βίο του, ούτε για την εποχή ή τον τόπο που έζησε, ούτε κάν για την καταγωγή του. Οι περισσότερες από τις εικασίες που κάνουμε σχετικά με τη ζωή του βασίζονται στις έμμεσες πληροφορίες που μπορούμε να αντλήσουμε μέσα από το ίδιο το έργο.
