«Έτσι, το επόμενο πρωί συνεχίσαμε κι εμείς την πορεία μας στον ποταμό Γιάκι, παλεύοντας με το αγριεμένο ρεύμα, μουσκίδι από τη βροχή και φοβισμένοι από τις βλέψεις των ινδιάνων. Κάθε χτύπημα του κουπιού στο νερό ήταν κι ένα χτύπημα στη θύρα της μοίρας μας. Όμως τώρα, βαδίζοντας μέσα στη ζούγκλα, ανοίγοντας το δρόμο μπροστά μας με μπαλτάδες και σπαθιά, κουβαλάμε μαζί μας δεμένους με καραβόσκοινο, σαν σαλάμια, μια κοπέλα και δυο νεαρούς ινδιάνους, οι οποίοι είναι η ασφάλεια και το κρίμα μας».

Όταν ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική, άφησε πίσω του 39 άνδρες για να χτίσουν έναν καταυλισμό.
Ο Ντομίνγκο Πέρεθ γράφει ένα γράμμα στον αδελφό του περιγράφοντας το χειρότερο πάθος των εποίκων: τον `πυρετό του χρυσού` που σπέρνει τη διχόνοια και το θάνατο.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]