(. . .) Το σχέδιο του Χαλεπά όχι μόνο είναι ισότιμο με την υψηλότερη έκφραση της γλυπτικής του, αλλά αποτελεί μιαν αυτόνομη και παράλληλη καλλιτεχνική οντότητα. Το σχέδιο του Χαλεπά στέκει δίπλα σε ό,τι καλύτερο παρήγαγε ποτέ η Τέχνη στην Ελλάδα και σε ό,τι πιο καίριο έπλασε η σύγχρονη ευρωπαϊκή καλλιτεχνική σύλληψη και Τέχνη κατά τον 20ο αιώνα. (. . .) Ό,τι σώζεται από τον μεγάλο αριθμό σχεδίων που ο Χαλεπάς παράγει συστηματικά από την έξοδό του από το Ψυχιατρείο Κερκύρας, το 1902, ως το τέλος της ζωής του, το 1938, συνιστά ένα θεμελιακό, μοναδικό, πολυσύνθετο και ουσιαστικό μέρος της προσφοράς του. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]