Τι κάνουμε όταν κάνουμε ψυχανάλυση; Ποια είναι η πορεία της; Ποιοι οι περιορισμοί της; Πώς μεταδίδεται και πώς είναι δυνατή η διαμόρφωση των ψυχαναλυτών; Ασφαλώς, πρόκειται για ερωτήματα που διατρέχουν όλο το φροϋδικό έργο. Ωστόσο, στα κείμενα του παρόντος τόμου τα παραπάνω ερωτήματα τίθενται με τον πιο άμεσο τρόπο.
Υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι να διαβάσει κανείς τα κείμενα αυτά. Ο απλούστερος θα ήταν να διαβαστούν ως αποσπάσματα ενός εγχειριδίου όπου παρατίθενται κάποιες οδηγίες συγκεκριμένων χειρισμών. Ωστόσο, στην αρχή του πρώτου από αυτά (`Για την εισαγωγή της θεραπείας`) ο Φρόυντ προειδοποιεί ότι το σημαντικό βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτοί οι κανόνες, οι οδηγίες, οι τεχνικές παρατηρήσεις που παρατίθενται ψηλαφούν την υφή του ασυνειδήτου, επιτρέπουν την ανάδυσή του και σηματοδοτούν τις εκφάνσεις του στη διάρκεια της αγωγής.
Στο δεύτερο κείμενο (`Ανάμνηση, επανάληψη, επεξεργασία`) ο Φρόυντ ρίχνει περισσότερο φως στην ίδια τη διαδικασία της ψυχαναλυτικής θεραπείας και στους στόχους της. Σε σχέση με την εποχή που γράφτηκαν τα συγκεκριμένα κείμενα τα ψυχαναλυτικά πράγματα έχουν προχωρήσει πολύ. Ωστόσο, όπως επισημαίνει με χαρακτηριστικό τρόπο και ο Λακάν πενήντα χρόνια αργότερα, ως αναγνώστης του Φρόυντ, `δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιεινό, πιο απελευθερωτικό από την άμεση ανάγνωση αυτών των γραπτών` (Σεμινάριο, 13 Ιανουαρίου 1954). Πράγματι, διαβάζοντας αυτά τα τεχνικά κείμενα του Φρόυντ δοκιμάζουμε ένα αίσθημα απελευθέρωσης. Για πρώτη φορά μας προσφέρονται με τρόπο διαυγή όχι μόνο πρακτικοί κανόνες με χρηστικό χαρακτήρα αλλά και παραδείγματα από τη φροϋδική κλινική.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]