Είναι γνωστό πόσο εκθειάζει την τέχνη και ιδιαίτερα τη μουσική η φιλοσοφία της βούλησης του Σοπενχάουερ ( A. Schopenhauer, 1788-1860), η `καλλιτεχνική φιλοσοφία κατ` εξοχήν`, όπως την έλεγε ο Τόμας Μανν. Μόνον η μουσική μας γλιτώνει από τα δεσμά της εξατομίκευσης και της αυτοσυντήρησης, επειδή μας φανερώνει απροκάλυπτα την ίδια την ουσία του κόσμου: τη βούληση, χωρίς τη διαμεσολάβηση εννοιών ή παραστάσεων. Πώς είναι δυνατόν, όμως, να συναρτάται τόσο στενά η αισθητική με την πρώτη φιλοσοφία όσο σ` αυτό το έργο; Τις προϋποθέσεις αυτού του τόσο σύγχρονου τύπου σκέψης ελέγχει ο Μάρκος Τσέτσος εξετάζοντας κριτικά το όλον της `ανορθολογιστικής` φιλοσοφίας του Σοπενχάουερ: από τη γνωσιοθεωρία στη φιλοσοφία της φύσης, στη μεταφυσική του συναισθήματος και στην ηθική. Κάθε μελέτη αντιστοιχεί θεματικά σε ένα από τα βιβλία του `Ο κόσμος ως βούληση και παράσταση`, του κατ` ουσίαν μοναδικού έργου του Σοπενχάουερ, γιατί το ανά χείρας βιβλίο είναι μια εισαγωγή τόσο στη μουσική αισθητική του Σοπενχάουερ όσο και στη φιλοσοφία του στο σύνολό της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]