Από τις μεταπολεμικές δεκαετίες η Βιβλιολογία (δηλαδή η επιστημολογική αντιμετώπιση του βιβλίου ως ενιαίου περιεχομένου και πράγματος) άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της και στη χώρα μας. (...) Το βιβλίο, μέσα από τη βιβλιολογία, γειώνεται ήδη στο υλικό του σώμα: στη σελιδοποίηση, στους τυπογραφικούς χαρακτήρες, στην εκτύπωση και στο χαρτί, στη βιβλιοδεσία του. (...) Το «Βιβλίο για το Βιβλίο» δεν αποτελεί ένα αμιγώς πρωτότυπο συγγραφικό έργο. Είναι στην πραγματικότητα ένα corpus πρωτοτύπων και ανθολογημένων κειμένων, τα οποία αναφέρονται στο βιβλίο ως αντικείμενο, στις τέχνες και τις τεχνικές που σχετίζονται με την παραγωγή του, στη μορφολογία του και στην αισθητική του, και απευθύνεται κυρίως στους εκπαιδευτικούς. Πρόκειται για κείμενα με ιστορικό και επιστημονικό χαρακτήρα, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον μπούσουλα μιας αναγνωριστικής πλοήγησης στον κόσμο του βιβλίου. Και η πλοήγηση αυτή, ως αναγνωριστική, θα μπορέσει ν` ανοίξει τους δρόμους για μακρινότερα ταξίδια. Ταξίδια περισσότερο μαγευτικά με «οργανωμένη» και «μεθοδική» ξενάγηση. Ταξίδια δημιουργικά και εποικοδομητικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]