Θυμάμαι θα πει επιστρέφω. . . Επί δεκαπέντε χρόνια κάτοικος Θεσσαλονίκης, επιστρέφω συχνά στις γειτονιές που έζησα. Παρέα μου η μνήμη, κάποια ονόματα χωρίς πρόσωπο. Κρίκος συνδετικός το «Αχ. . .» του Ιωάννου, «Αχ, Σαλονίκη, ρημαγμένη Σαλονίκη, δεν ξέρω πώς να σε θρηνήσω». Αλλά εγώ βγαίνω στους δρόμους της όχι για να θρηνήσω. Να θυμηθώ θέλω και να αγαπήσω από την αρχή όλα αυτά κι αυτούς που ξέχασα ή που δεν με θυμούνται. Επιστρατεύω την αγάπη μου γι` αυτή την πόλη και αναζητώ. Τη φαντασία μου και συμπληρώνω. Τη νοσταλγία μου και γραφώ, για όσα πέρασαν - χρόνια και θαύματα. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
