Από τον Παρθενώνα στην Αθήνα μέχρι το θέατρο της Επιδαύρου και από τα εξιδανικευμένα γλυπτά των αθλητικών νέων μέχρι τα αγγεία του ερυθρόμορφου ρυθμού, η Αρχαία Ελλάδα γέννησε μερικά από τα πλέον οικεία και διαχρονικά έργα τέχνης και αρχιτεκτονικής στον κόσμο. Η γοργή εξέλιξη της τέχνης που συντελέστηκε στον ελληνικό χώρο από τον 8ο έως τον 2ο αι. π.Χ. παρήγαγε έναν καλλιτεχνικό πολιτισμό τόσο ισχυρό, ώστε μέχρι τις μέρες μας η ιστορία της Δυτικής τέχνης να νοείται μόνο μέσα από τις αναφορές ή τις αντιδράσεις στα επιτεύγματα των ελλήνων καλλιτεχνών. Σε αυτή την πρωτότυπη και ζωηρή περιγραφή, ο Νάιτζελ Σπάιβυ εξετάζει την αναπόσπαστη σύνδεση της ελληνικής τέχνης με τις πολιτικές, θρησκευτικές, φιλοσοφικές και κοινωνικές συνιστώσες της περιόδου. Ξεκινώντας από την πρώιμη μυκηναϊκή τέχνη, περνά στον αντίκτυπο που είχε η αθηναϊκή δημοκρατία και καταλήγει στις συνέπειες της δημιουργίας της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο συγγραφέας καλύπτει ολόκληρο το φάσμα της ελληνικής τέχνης -γλυπτική, κεραμική, αρχιτεκτονική, μεταλλοτεχνία, νωπογραφία- για να συνθέσει ένα περιεκτικό, ζωντανό και προκλητικό κείμενο. Ο Νάιτζελ Σπάιβυ διδάσκει στο Τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Cambridge και είναι μέλος του Emmanuel College του ίδιου πανεπιστήμιου. Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου «Κατανοώντας τα ελληνικά γλυπτά» («Understanding Greek Sculpture»,1996) ενώ έχει συνεργαστεί στη συγγραφή των βιβλίων «Ετρουσκική Ιταλία» («Etruscan Italy», 1990) και «Κοιτάζοντας τα ελληνικά αγγεία («Looking at Greek Vases», 1991).

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]