Σε ορισμένες περιόδους της αρχαίας Αθήνας παρετηρείτο στην πολιτική και κοινωνική ζωή επιδειξιακός βίος και επιδίωξη πολυτελούς κατανάλωσης από τους `αρτίπλουτους`, τους `ειδήμονας ανοήτους`, κατά τον Αριστοτέλη, `δημαγωγική σπατάλη` για αδικαιολόγητες μισθοδοσίες, αλλά και ...υπέρμετρη επιβάρυνση των πλουσίων.
`Πλεονέκτημα της αρχαίας Αθήνας, ωστόσο, ήταν η ευκολότερη και ταχύτερη αποκάλυψη των δεκασμών`, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ο διαπρεπής παλαιός πολιτικός Αθανάσιος Κανελλόπουλος, ο οποίος αναφέρει εδώ συγκεκριμένα περιστατικά παραθέτοντας και τα σχετικά αποσπάσματα από αρχαία κείμενα.
Στους Νόμους του Πλάτωνα η δωροληψία επέσυρε την ποινή του θανάτου. Και όποιος υποψήφιος άρχοντας είχε στο παρελθόν επιβαρυνθεί με κατηγορία χρηματισμού απορριπτόταν.
Πέρα όμως από την πολιτική και ποινική αποδοκιμασία ο πολιτικός στην Αρχαία Αθήνα κατεδιώκετο από τις `αρές` του Ιερατείου, ένα είδος αναθέματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]