"ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΧΕΔΙΟΥ":
Προσπαθώ να σε κρατήσω ακίνητο
μα ψάρι γλιστράς στην παλέτα
κι οι τρελές οι πτήσεις σου
γεννούν στο καβαλέτο πιτσιλιές.
Κι όταν σε φυλακίζω σε γραμμές,
ευθύς το χαμόγελό σου πετά -
καμπυλώνει τη νύχτα
φεγγάρι
Χορτάρι, σίδερο, γυαλί -
φωλιάζω στο στήθος σου ζωή
μα κείνο αλλάζει χρώματα -
πηλός, τυφώνας μελανός,
τα μπουκαλάκια σπάει.

Είναι μέρες που σε ψάχνω.
Το τετράγωνο κεφάλι σου μετακόμισε
πάλι
σε άλλη έρημο.
Είναι μήνες που γυρνώ
μ` ένα άδειο καβαλέτο -
μου έχει απομείνει το λευκό.
Τα σχήματα ξεχνάω.
Τα δάχτυλά σου χαϊδεύουν τα σύννεφα.
Στην κοιλιά σου κοιμούνται οι ήπειροι.
Βρέχει τα κομμάτια σου συχνά
έχεις ξεβάψει επάνω μου -
είναι αιώνες.

(Από την έκδοση)