[...] Οι σελίδες που ακολουθούν, σκιαγραφούν, με όσον το δυνατό περιληπτικό τρόπο, τις προσπάθειες που διαχρονικά κατέβαλλε ο αοίδιμος Ιεράρχης να φανεί αντάξιος της αποστολής, που του επιφύλαξε η δωδεκανησιακή ιστορία. Ως συγγραφέας, του παρόντος τόμου νοιώθω ότι εκπλήρωσα καθήκον ως ένας από τις εκατοντάδες των Ροδίων, που ωφελήθηκαν από άποψης Ελληνικής Παιδείας, από το Θεόπνευστο έργο του Τρύφωνος, που ήταν τα Κατηχητικά της Επαρχίας Ρόδου της περιόδου 1938-1944, να ασχοληθώ με το Εθνοσωτήριο έργο του Μητροπολίτη Ρόδου Αποστόλου Τρύφωνος στη δυσκολότερη κατοχική ιταλική περίοδο που πέρασε η μαρτυρική Δωδεκάνησος. Και δεν δυσκολεύομαι, καθόλου, να επαναλάβω κατηγορηματικά, ότι στις σκοτεινές και ανελεύθερες εκείνες ημέρες της ιταλικής κατοχής, ιδίως της φασιστικής, για τα ελληνικά γράμματα και την Εθνική μας επιβίωση, στην Επαρχία Ρόδου απόμεινε η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία, κατά απαρέγκλιτη παράδοση του Γένους των Ελλήνων, με επικεφαλής τον εκ Θράκης καταγόμενον Μητροπολίτη Ρόδου 1913 - 1946, φάνηκε άκρως επιδέξια και άξια της αποστολής της πολύχρονης ιστορίας της.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]