Το έργο του θεμελιωτή της βουκολικής ποίησης. Θέματά του ο ποιμενικός βίος, πραγματικός ή ιδανικός, το ερωτικό συναίσθημα αλλά και σκηνές της καθημερινότητας. Ο τελευταίος μεγάλος ποιητής της ελληνικής αρχαιότητας.
Ο Θεόκριτος (325-267 π.Χ. περ.) είναι ο θεμελιωτής και κύριος εκπρόσωπος της βουκολικής ποίησης. Γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας (ή, κατ’ άλλη εκδοχή, στην Κω)· έζησε για μεγάλο διάστημα στις αυλές του Πτολεμαίου Β’ του Φιλάδελφου στην Αλεξάνδρεια και του Ιέρωνα στη Σικελία. Έγραψε ως επί το πλείστον σε δωρική διάλεκτο (αλλά και σε αιολική) επιγράμματα και επιθαλάμια, αλλά κυρίως τα «Ειδύλλια», από τα οποία σώθηκαν τριάντα δύο· σε αυτά κατά κύριο λόγο περιγράφονται ο βίος και οι έρωτες βοσκών, αλλά δίνονται και εικόνες καθημερινής ζωής ανάμεικτες με μυθολογικά θέματα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]