«Το χιούμορ αναβλύζει εδώ σαν από πηγή», έγραφε ο Andre Breton για τον Benjamin Peret, τον ακραιφνέστερο από τους υπερρεαλιστές ποιητές, συνιδρυτή του κινήματος και πιστό μέχρι τέλους στις αρχές του. Ο Peret ενέχει πράγματι θέση υποδείγματος: η συνέπειά του, ο απόλυτος αντιακαδημαϊσμός του, ο εξεγερμένος λυρισμός, η ελευθερία που ενώνει αβίαστα τις απόλυτες εκφάνσεις του παθιασμένου έρωτα με τις πιο ακραίες εκδηλώσεις ενός χιούμορ που εξοβελίζει κάθε συνθήκη «γούστου» ή «λογοτεχνικότητας», του εξασφαλίζουν μια θέση πλάι στον Breton στην έως τώρα πορεία του υπερρεαλισμού. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
