Χώρισα τη ζωή μου σε τέσσερα ανισομερή κομμάτια. Έτσι το θέλησα κι έτσι το εύχομαι. Θα σας μιλήσω για τα τρία. Το πρώτο, από τη σπονδυλική στήλη του μπαμπά μου μέχρι το τέλος των σπουδών μου. Το δεύτερο, από το τέλος του πρώτου μέχρι το γάμο μου και το τρίτο, από την έναρξη των οικογενειακών υποχρεώσεων μέχρι σήμερα. Την υπόλοιπη θα την κρατήσω για τον εαυτό μου, εκτός αν αργότερα το μετανιώσω ή αν θελήσει η κόρη μου να αποκαλύψει, οπότε και θα υποδιαιρέσει το τέταρτο κομμάτι όπως θέλει, ανάλογα με τις περιστάσεις και τη διάρκεια.
Στο μεταξύ, στην πορεία, πρόσθεσα κομμάτια που δεν αφορούν τα προσωπικά μου, μα που ανήκουν κι αυτά στη ζωή μου, αφού τα ζω και τα ενστερνίζομαι καθημερινά. Επίσης, πρόσθεσα γνώμες για φίλους, που χωρίς αυτούς όλα θα τα `βλεπα ασπρόμαυρα.
Το πάντρεμα των δύο μορφών λόγου και γραφής οφείλεται αφενός στην αναθέρμανση της επιθυμίας μου να αποτυπώσω μνήμες και γεγονότα σε ρίμα, κι αφετέρου στην προσθήκη ορισμένων αποσπασμάτων που είχαν παραταθεί από καιρό σε κάποιο ημερολόγιο, και τα οποία έκρινα απαραίτητο ότι άξιζε τον κόπο να αναφερθούν.
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
