ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
Από τότε που κρυφαγκάλιασα τη Μινοδίκη 
και της έδωσα αιώνιους όρκους 
στο κατώϊ του γερ` Αναστάση στη Χούτσαινα 
λίγα δεν έγιναν σ` αυτή την οικουμένη.
Γκρεμίστηκαν βασίλεια, πάτησαν το φεγγάρι 
σκοτώσανε τους Κένεντυ και αυτοκτόνησε η Άρτεμη 
που αγάπησε θανατερά έναν αλλόφυλο 
τον άπιστο Βιθέντε.
Γίνηκαν κι άλλα πιο τρομερά, πιο αβάσταχτα 
μα εγώ δεν πρόδωσα ποτέ τη Μινοδίκη μου 
η εντάφια πέτρα της που σφράγισε τα χρόνια μου 
βεβαιώνει το ασφαλές του λόγου. 
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]