Στην `Ανθολογία της νεοελληνικής ποιήσεως` έγινε προσπάθεια να τιθασευτεί το υλικό σε ένα ορισμένο χώρο σύμφωνα με την αρχή: το λιγότερο δεν βλάπτει - το περισσότερο βλάπτει. Η ανθολόγηση - ποταμός, και το έργο θα έκανε δύσχρηστο και στον αναγνώστη θα έφερνε σύγχυση. Θεωρήθηκε σκόπιμο, παρά τα καθιερωμένα, να τηρηθεί η ορθογραφία των κειμένων είτε από τις πρώτες εκδόσεις, είτε από υπεύθυνες εκδόσεις απάντων χωρίς καμιά επέμβαση στη στίξη και στη μορφή και να περιοριστεί στο ελάχιστο η παράθεση των αποσπασμάτων.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
