Κι έπειτα το κύμα/ να σε ντύνει νεκρό ακρογιάλι/ και τούτα τα δίχτυα των ψαράδων/ π` απόμειναν μαρμαρωμένοι/ στον ήχο των ψυχρών αργυρίων. [...]
("Στάσιμο")
Κι έπειτα το κύμα/ να σε ντύνει νεκρό ακρογιάλι/ και τούτα τα δίχτυα των ψαράδων/ π` απόμειναν μαρμαρωμένοι/ στον ήχο των ψυχρών αργυρίων. [...]
("Στάσιμο")