Παθιασμένος με τη ζωγραφική αλλά και με τη ζωή, ο Νικόλας ζωντανεύει μια ολόκληρη διαδοχή εποχών. Από την ανθρώπινη Αθήνα της παιδικής του ηλικίας, τη δεκαετία του `50, σε μια Αθήνα του `60 που μόλις συνέρχεται από τον Εμφύλιο. Οι πολιτικοί αγώνες συνεχίζονται στα ανέμελα φοιτητικά χρόνια, στην πολιτικοποιημένη Ρώμη της δεκαετίας του `70, και πάλι πίσω στην Αθήνα των μεταδικτατορικών ζυμώσεων, για να καταλήξει ο αφηγητής τη δεκαετία του `80 στο Παρίσι, την Αθήνα και τη Ρώμη της γενικευμένης ευφορίας, των αλλαγών, αλλά και της απαρχής της μοναξιάς. Η άμεση αφήγηση, οι ολοζώντανοι χαρακτήρες, οι ωμές περιγραφές, οι γλυκές στιγμές, ο στοχασμός πάνω στην τέχνη και τους μηχανισμούς προώθησής της κάνουν το μυθιστόρημα `Αν δεις το χρόνο πες του ότι πέρασα` ένα έργο ανεξήγητης μαγείας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]