Ο Ευθύμιος Φαλτάκας αυτή την κοινωνία, που συσχέτιζε "κουτά" όπως λέει ο Κ. Καβάφης, κάπου την οικτίρει, κάπου την ειρωνεύεται, κάπου την παροτρύνει, ελπίζει και απελπίζεται και κυρίως την ενθαρρύνει, περιμένοντας ότι το καλύτερο "θα `ρθει". Με την ποίησή του, ακόμα κι όταν παρηγορεί την παπαρούνα που βρίσκεται κομμένη στα χέρια ενός παιδιού, βρίσκει παρήγορο, λόγο για κείνη, πως η ομορφιά της δεν πήγε στράφι αλλά νοημάτησε μια νέα διαδικασία...
