Πάνω σε μια σχεδία, ένα λευκό πιάνο κατεβαίνει το ρεύμα ενός ποταμού κόκκινου σαν τη λάβα. Καθισμένος μπροστά στο πιάνο, ένας ασπροντυμένος μαύρος παίζει θεσπέσια μουσική. Παντού γύρω τους το πράσινο της ζούγκλας. Ένας ονειρικός πίνακας που εισβάλλει με σάρκα και οστά στο σκληρό κόσμο των τυχοδιωκτών της Αμαζονίας. Ένας πιανίστας, που έχει το ίδιο όνομα με τον ποταμό, αφοσιωμένος σε μια μυστηριώδη αποστολή: την εκπλήρωση μιας μάταιης υπόσχεσης. Αφού παίξει το μέλλον του στα ζάρια, θα παρασύρει στην τροχιά του έναν παρανοϊκό ικανό για όλα, που αποδεικνύεται λιγότερο μοχθηρός απ’ ό,τι φαίνεται, κι έναν Ελβετό μπάρμαν που παλεύει ενάντια στην πλήξη. Οδηγημένοι από έναν ινδιάνο άγγελο θα φτάσουν στο τέρμα, όπου η πάλη για το ανέφικτο θα διαλυθεί στους αφρούς ενός καταρράχτη για να γεννήσει τις χιονονιφάδες του ονείρου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]