Ανεξαρτήτως από το αν μιλάμε για τους κόκκινους αμμόλοφους της Ναμίμπια, για τη ζούγκλα του Αμαζονίου, για το κοραλλιογενές φράγμα ή για τις αχανείς εκτάσεις πάγου στους πόλους, η φύση διέπεται από απαράβατους νόμους, οι οποίοι αφορούν αποκλειστικά την επιβίωση. Δεν υφίσταται διάλογος μεταξύ θηράματος και θηρευτή, ενώ η ζωή μπορεί να τελειώσει μέσα σε μια στιγμιαία έκρηξη αναγκαίας αγριότητας. Η σαβάνα αντηχεί συχνά από τις κραυγές κάποιου γκνου που πέφτει θύμα των λιονταριών, ενώ η μητέρα του παρακολουθεί ανήμπορη να αντιδράσει.
Την επόμενη ημέρα, όμως, θα είναι το μικρό της λέαινας αυτό που θα κινδυνεύει και η ίδια αυτή που θα υποφέρει. Σε αυτόν τον κόσμο, η επιβίωση συχνά εξαρτάται από επιτυχημένες στρατηγικές για τον έλεγχο μιας περιοχής, για την κυριαρχία σε μια ομάδα ή από την ικανότητα να υπερασπιστείς τη ζωή ή τους απογόνους σου. Οι κανόνες είναι ξεκάθαροι, απλοί και οι ίδιοι παντού - σαν ένα είδος παγκόσμιας γλώσσας.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]