[...] The artist takes great pains to design and manufacture a Byzantine archbishop`s mitre, for example, and to adorn it with gems and gold, only to end up, dropping it unceremoniously into a dirty army sucksack. It`s only the wireless television set of the house that we see, with its four simultaneous screens. These ambiguous domestic appliances, and the radical furniture that doesn`t remotely remind us of the neatly designed, hi-teck furniture of the ideal homes we see in the cinema, create the essentially epic atmosphere to which Charalambidis subjects his visitors. Backing all this up is the social activity inside those nomadic urban refuges, which travel around inside the Rumbling Museum or Social Gym and offer multi-dimensional humanistic programs to the citizens of the world, who wish to join forces as active members.

Το έργο του Νίκου Χαραλαμπίδη, από το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής του πορείας μέχρι και σήμερα, εξερευνεί τις συνέπειες των πολιτικών κρίσεων, τη ρευστή φύση της σύγχρονης κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας και ασκεί κριτική στις διαδικασίες εδραίωσης των θεσμών και των συστημάτων εξουσίας. Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από μία πίστη στην ιδέα της αναγκαιότητας της κοινωνικής δέσμευσης και της πολιτικής δράσης του καλλιτέχνη. Μέσω μιας διεπιστημονικής προσέγγισης, η δουλειά του καταπιάνεται με ένα ευρύ, φιλόδοξο φάσμα θεμάτων όπως το ζήτημα της πολιτισμικής ταυτότητας, της πολυπολιτισμικότητας, των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού, των εννοιών του έθνους και της εθνικής συνείδησης και της εμφάνισης των μετα-εθνικών ταυτοτήτων, το ζήτημα του κληροδοτήματος της αποικιοκρατίας, τις ιδεολογικές συγκρούσεις, τη θρησκεία και την επίδραση της καταναλωτικής κουλτούρας και του Δυτικού υλισμού.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]