Μέσα της δεκαετίας του 1880: Ένας άντρας εισβάλλει στο νυχτερινό καφενείο, καταχείμωνο. Έχει γυρίσει τον κόσμο κι ακόμη ψάχνει τον Κήπο της Εδέμ. Θα τον βρει. Μέσα του 14ου αιώνα: Ο Όσιος συνεργάζεται με την άρκτο στην αναστήλωση της Μονής. Προσδοκά τη δημιουργία μιας χριστιανικής κοινότητας. Θα την επιτύχει. Η μυστική γραμμή της Ι(ι)ιστορίας, που διαπερνά με τον ταραχώδη ειρμό της το παλαιό με το πιο πρόσφατο τότε, σε αυτά ακριβώς τα δύο χρονικά σημεία πυκνώνει και κοντοστέκεται. Για να συνεχίσει και να διέλθει την πορεία του αντιφατικού Ξένου, της Σοφίας, ερωμένης των σπιτιών, του Ιωσήφ Κωχ, χαρισματικού ζωγράφου, τη σταθερή στην ανάπτυξή της κακία της Αμαλίας, την άφιξη του Ποιητή, το φόνο και το φθόνο. Κι έπειτα, την αρτίωση του γυναικείου προσώπου της ευγενικής Ευγενίας, τις υπερπόντιες μετοικεσίες, την άτακτη υποχώρηση του Νικήτα του Δίβουλου, τη γέννηση των τεσσάρων δίδυμων κοριτσιών, το χέρι στην κούνια, το χρόνο και το φόβο. Με άλλα λόγια, τις ιδιωτικές και δημόσιες περιπλοκές στο χάρτη μιας ιδανικής επαρχίας που αργά και αναπόφευκτα θα δει τους κοινωνικούς της ιστούς να μετασχηματίζονται ή και να διαλύονται. Υπό την προστασία του Αγίου Εφήβου και στο ρυθμό του ετήσιου πανηγυρισμού, κατακαλόκαιρο. Και κέντρο όλων ο πολύκλωνος Platanus Orientalis, το φυλλοβόλο της Ανατολής, που με τις ρίζες του συναρτά τα μυστικά μιας αφανούς, πλην ευνόητης, συνέχειας: την υπόγεια αρχιτεκτονική των διεισδυτικών και διασταυρούμενων πλοκών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]