«. . .Ψάχνω, ρε γαμώτο, μια ζωή ψάχνω, μια εικόνα. Μια εικόνα να μας θυμηθώ και τους 5 πραγματικά ευτυχισμένους. Όλες οι στιγμές, όμως, μου καταλήγουν σε κλάσματα. Ευτυχία των 3/5, των 2/5, του 1/5. . . Αυτό δεν ήταν οικογένεια. Όλη η ζωή μας κλάσματα! Και αυτό το τραγούδι πια, από το πρωί μου έχει κολλήσει. `Γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια`. Γιατί, υπάρχουν κι άλλα που δεν γίνονται, δηλαδή;. . .» Μια ιστορία. Μια οικογένεια. Πέντε πρόσωπα εξομολογούνται τις αλήθειες τους και δίνουν παράταση ζωής. Πέντε διαφορετικές ματιές. Ένα μυστικό. Μια αποκάλυψη. Νομίζεις ότι μπορείς να μαντέψεις την ιστορία που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του; Maybe. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]