Η μετάφραση ποίησης όπως αυτή του Καβάφη σε μια ακόμα γλώσσα, κινεί την περιέργεια, αν όχι το ενδιαφέρον, και προβληματίζει για το σκόπιμο ή όχι του κάθε παρόμοιου νέου εγχειρήματος. Η επανειλημμένη όμως προσπάθεια στην ίδια γλώσσα (στην περίπτωση του Καβάφη την αποκλειστικότητα φαίνεται να έχει η αγγλική) μοιάζει με εξατομικευμένη ενέργεια ενός εκάστου μεταφραστή, μια πρωτοβουλία που τον αφορά αποκλειστικά, ενώ ήδη κυκλοφορούν άλλες δημοσιευμένες με την ενδυμασία της γλώσσας αυτής. Ωστόσο, όταν αλλάζουμε φορέματα κατ` ανάγκη προσδίδουμε ένα χαρακτηρισμό χρηστικό στο μήνυμα που στέλνουμε. Έτσι μιλάμε για επίσημο ή πρόχειρο ντύσιμο, για διακριτούς δηλονότι ρόλους στην εμφάνιση και στο νόημά της.
Η προσπάθεια να αποδοθεί στα λατινικά η ποίηση του Καβάφη, έστω προς το παρόν, επιλεκτικά, έχει σκοπό να φανερώσει στο μεγαλείο της τη λαμπρότητα του ποιητικού λόγου, μάλιστα σε ένα δύσκολο τμήμα της ποίησής του, το βιωματικό. Στα λεγόμενα ιστορικά του ποιήματα ίσως να μη φαινόταν αρκετά ευδιάκριτα η ένταση αλλά και η αφαίρεση που αποδίδει η λατινική.
Ιδού λοιπόν ο Καβάφης σε επίσημη αλλά και επειδεικτικά απροσιτή για το μεγάλο κοινό γλώσσα, στην οποία ίσως κάποτε αξιωθεί να ντυθεί ολόκληρο το σώμα της ποίησής του. Προσωρινά ας αρκεστούμε στη δοκιμή αυτή.
(Ε.Λ.Ι.Α.)