Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται 70 ερωτικά ποιήματα (ή και ποιήματα για τον έρωτα) του «μεγαλύτερου (αγγλόφωνου) ποιητή της εποχής μας», και, ίσως, «του μεγαλύτερου σε κάθε γλώσσα», σύμφωνα με την άποψη του T. S. Eliot. Τα ποιήματα καλύπτουν 50 χρόνια δημιουργίας του Yeats, από τη νεανική περίοδο του «ρομαντικού ιδεαλισμού», όπου ο ανέλπιδος έρωτάς του για τη φλογερή επαναστάτρια Maud Gonne συχνά τη μεταμορφώνει σε ηρωίδα της ιρλανδικής ή της ελληνικής μυθολογίας, μέχρι τη «μοντερνιστική» ή την τραχιά ποίηση της ωριμότητάς του και της τελευταίας περιόδου του έργου του, όπου προβάλλεται μια «σκληρή» ή έντονα σαρκική όψη του έρωτα.
Οι 8 μεταφραστές έχουν φροντίσει να διατηρήσουν τα ιδιάζοντα στοιχεία της ποίησης του Yeats, όπως είναι ο προρραφαηλιτικός διάκοσμος του νεανικού του έργου ή η ρομαντική εξιδανίκευση του έρωτα, καθώς και τους γήινους τόνους και τη δύναμη του λόγου των ποιημάτων της τελευταίας περιόδου. Έτσι οι αναγνώστες ίσως τελικά συμφωνήσουν με την άποψη του Κίμωνος Φράιερ ότι η ποίηση δεν είναι, απαραίτητα, εκείνο που χάνεται στη μετάφραση.
Ο Ιρλανδός ποιητής W.B. Yeats (Γ.Μπ. Γέιτς, 1865-1939) γεννήθηκε στο Δουβλίνο. Γιος του ζωγράφου J.B. Yeats, παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής πρίν αφοσιωθεί στην ποίηση. Αργότερα, στο Λονδίνο, γνωρίστηκε με τον Oscar Wilde, τον William Morris και άλλους, που επηρέασαν βαθιά τη σκέψη του. Αν και έγραψε θεατρικά έργα, διηγήματα και δοκίμια, ο Yeats παρέμεινε κατεξοχήν ποιητής: γνώριζε να μετουσιώνει στοχασμούς και βιώματα -από τους πόθους και τους θρύλους της Ιρλανδίας, αλλά και τη φιλοσοφία, τη θρησκεία και τον αποκρυφισμό- σε μια ποίηση μαγική, που δεν μοιάζει με την ποίηση κανενός συγχρόνου του. Το 1922 ο Yeats διετέλεσε γερουσιαστής του νεοσυσταθέντος ελεύθερου Ιρλανδικού Κράτους και το 1923 τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ για τη Λογοτεχνία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
