`Αν έχει κάποιο λόγο η κοινή ζωή με τους άλλους, είναι για να μας κάνει διαθέσιμους στις κινήσεις που μας οδηγούν να βρούμε τους λόγους για τους οποίους αισθανόμαστε αυτά που ζούμε - για να έχει νόημα η ζωή μας. Ως ζώα πολιτικά που είμαστε, παίζουμε σε μια κοινή περιοχή. Με μια παλινδρόμηση επιτυγχάνουμε μια καλοήθη εξίσωση συμβόλου πράγματος και δημιουργούμε μεταβατικά αντικείμενα. Η κοινότητα συμβόλων είναι η πατρίδα μας. Κατά τα άλλα, είμαστε μονάδες όπως είμαστε και νομάδες. Πάμε όπου υπάρχει τροφή για συναισθηματική εμπειρία. Οι διαδρομές μεταξύ εμπειριών αυταπάτης και πραγματικότητας είναι η πατρίδα μας. Ερχόμαστε στη ζωή με το δυναμικό της σωματοψυχικής ζωντάνιας έτοιμο να πραγματωθεί. Μορφοποιούμε διαρκώς τις εμπειρίες μας, επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς: τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα, και πρωτίστως θέλουμε να κυριεύσουμε ολοκληρωτικά, χωρίς έλεγχο και χωρίς έλεος, το αντικείμενο`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]