Σε αυτήν τη μοναδική κοινωνιολογική μελέτη η Σίτσα Καραϊσκάκη - ήδη διδάκτωρ της φιλοσοφίας, όταν τη συνέγραψε, το 1934 - και ο Ι. Ίλγιν, καθηγητής Πανεπιστημίου τότε, αποδεικνύουν ότι η ταύτιση του μπολσεβικισμού με την ύπαρξη ενός οργανωμένου κομμουνιστικού κόμματος είναι εσφαλμένη - μάλιστα, δεν πρέπει να ταυτίζεται ούτε με αυτήν την ιδεολογία του κομμουνισμού, διότι είναι ευρύτερος από αυτήν, την "περιέχει". Ούτε γεννήθηκε στη Ρωσία το 1917. Φαινόμενα μπολσεβικισμού εντοπίζονται και σε άλλες εποχές, ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα.

Προτού, όμως, ο μπολσεβικισμός αναγνωρισθεί και καθιερωθεί ως πολιτική κίνηση και μάλιστα επαναστατική, κατακτά την ψυχή και το πνεύμα των οπαδών του και συχνά χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό. Η εξάπλωσή του περνά απαρατήρητη, γι’ αυτούς που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα φαινόμενα εκείνα που του ανοίγουν τον δρόμο. Στο βιβλίο, λοιπόν, αναφέρονται όλα εκείνα τα κοινωνικά φαινόμενα, τα οποία δεν θα χαρακτήριζε κανείς μπολσεβικικά και τα οποία, όμως, σαφώς προαναγγέλλουν και διευκολύνουν την επικράτηση του μπολσεβικισμού. Ακόμη, αναφέρονται οι ανθρώπινοι εκείνοι τύποι που δεν θα τους έλεγε κανείς κομμουνιστές, παρ’ όλ’ αυτά η νοοτροπία και η ψυχική τους στάση είναι ξεκάθαρα μπολσεβικική, ακόμη κι αν είναι πολιτικά αντίθετοι.

Καθώς διαβάζει ο αναγνώστης εξοικειώνεται εύκολα με το περιεχόμενο, γιατί οι εικόνες τού είναι γνωστές και, συγχρόνως, αυτά που μελετά τον επηρεάζουν βαθιά - έτσι, ξαφνικά θα αναγνωρίσει γύρω του πλήθος ανθρώπων και φαινομένων μπολσεβικικών....