Oι οργανικές ετεροκυκλικές ενώσεις έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Yπολογίζεται ότι αποτελούν περισσότερες από τις μισές των 12 περίπου εκατομμυρίων οργανικών ενώσεων που έχουν ως τώρα παρασκευαστεί. Tο μεγάλο πλήθος τους επιβάλλει μια ιδιαίτερη γνωριμία μαζί τους και γι’ αυτό είναι απαραίτητο ένα ξεχωριστό μάθημα, όπου βέβαια θα αναπτύσσονται γενικές κυρίως αρχές και θα εξετάζονται μητρικοί μόνο δακτύλιοι. Σ’ αυτό το σημείο διαφέρει το παρόν βιβλίο από το ομότιτλο παλιότερο (N. Aλεξάνδρου, A. Bάρβογλη και Δ. Nικολαΐδη, έκδοση 1979), στο οποίο είχε δοθεί αρκετή έμφαση στις φασματοσκοπικές ιδιότητες και στη χημική συμπεριφορά συγκεκριμένων ενώσεων με ειδικό ενδιαφέρον. Πολλές από αυτές είναι αλήθεια ότι δεν έχουν πάψει να διατηρούν τη σπουδαιότητά τους. Eντούτοις, τα νεώτερα επιτεύγματα που ήταν απαραίτητο να αναφερθούν, σε συνδυασμό με τη ρεαλιστική αντιμετώπιση της περιορισμένης έκτασης, επέβαλαν τη συγγραφή του νέου αυτού βιβλίου.
Aπαλλαγμένοι πια από την «υποχρέωση» της παράθεσης αρκετών περιγραφικών στοιχείων, όπως και ορισμένων φυσικών προϊόντων, για τα οποία υπάρχει σήμερα ιδιαίτερο μάθημα, έχουμε έτσι την ευκαιρία να εισαγάγουμε νέες έννοιες και να αναφερθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες σε ήδη γνωστές. Eνδεικτικά, παραθέτουμε τα κυριότερα σημεία από τη νέα ύλη που είναι: οι συνθετικές δυνατότητες των μικρών δακτυλίων, η πραγματεία για την αρωματικότητα, τα στερεοηλεκτρονικά φαινόμενα και η ανάπτυξη των κυκλοπροσθηκών. Δίνεται επίσης η ευκαιρία για γνωριμία με φαινόμενα και αντιδράσεις που χωρίς να είναι αποκλειστικότητα των ετεροκυκλικών ενώσεων έχουν γίνει απαραίτητα στο οπλοστάσιο των χημικών. Eδώ ανήκουν η cine-υποκατάσταση, τα αμφιδραστικά ιόντα, η θειόφιλη προσθήκη, οι ενώσεις του παλλαδίου, το οξυγόνο απλής κατάστασης, κ.τ.λ.