Το `Φωτιές` δεν είναι αυτό ακριβώς που εννοούμε όταν μιλάμε για ένα νεανικό έργο: γράφτηκε το 1935· ήμουν τριάντα δύο χρονών. Το βιβλίο, που δημοσιεύτηκε το 1936, ξαναβγήκε το 1957 χωρίς σημαντικές αλλαγές. Τίποτα επίσης δεν άλλαξε στο κείμενο της παρούσας έκδοσης. Προϊόν μιας κρίσης πάθους, το `Φωτιές` έχει τη μορφή μιας συλλογής ερωτικών ποιημάτων ή, αν το προτιμάτε, λυρικών πεζών, με κοινό άξονα μια ορισμένη αντίληψη για τον έρωτα. Σαν τέτοιο, το έργο δεν απαιτεί σχόλια· ο απόλυτος έρωτας που επιβάλλεται στο θύμα του μαζί, σαν αρρώστια και σαν προορισμός, υπήρξε πάντοτε ένα θέμα πείρας και ένα από τα πιο τετριμμένα λογοτεχνικά θέματα. Το πολύ-πολύ να υπενθυμίζαμε πως κάθε έρωτας βιωμένος, όπως αυτός από τον οποίο βγήκε αυτό το βιβλίο, πλέκεται, ξεπλέκεται κατόπιν, μέσα σε μια δεδομένη κατάσταση, και πως αυτή η πλοκή γίνεται με τη συνεργασία ενός πολυσύνθετου κράματος από συναισθήματα και περιστάσεις που σ` ένα μυθιστόρημα θα σχημάτιζαν την υπόθεση της αφήγησης και σ` ένα ποίημα συνιστούν το σημείο από το οποίο ξεκινά το τραγούδι. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]