Η μελέτη αυτή επιχειρεί να ανιχνεύσει την αλλαγή των αντιλήψεων για τη φτώχεια και των φιλανθρωπικών πρακτικών στην Ορθόδοξη κοινότητα της Κωνσταντινούπολης, κατά την ύστερη οθωμανική περίοδο, μέσα στο πλαίσιο της απόπειρας εκδυτικισμού των δομών της οθωμανικής κοινωνίας και της ανάδυσης των βαλκανικών εθνικισμών. (. . .) Μέσα από τους κανονισμούς και τις λογοδοσίες φιλανθρωπικών θεσμών, σχολείων και κοινοτήτων, όπως και μέσα από τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, σκιαγραφείται η ανάδειξη νέων υποκειμένων, ατομικών και συλλογικών, καθώς και νέων πεδίων κοινωνικής παρέμβασης, τη στιγμή που οι ανακατατάξεις αυτές κινητοποιούν σημαντικά τμήματα της οθωμανικής κοινωνίας και δημιουργούν νέες κατηγορίες ανάγνωσης της πραγματικότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]