Είναι πολλοί οι λόγοι που θα μπορούσαν να προβληθούν για να δικαιολογήσουν τη συλλογή διαφόρων φιλοσοφικών κειμένων και την έκδοσή τους σε ένα τόμο με κάποιο τίτλο, ο οποίος θα τα ενοποιεί και θα τους προσδίδει τη συνοχή εκείνη που δεν διεκδικούσαν όταν γράφονταν. Βέβαια, η ex post facto «ανακάλυψη» της συνάφειας και της συνοχής, η διαπίστωση ότι ορισμένα κείμενα, τα οποία γράφτηκαν σε διαφορετικές στιγμές και διερευνούσαν διαφορετικά ερωτήματα, αποτελούν ουσιαστικά παράλληλες ή διαδοχικές προσεγγίσεις του ίδιου προβλήματος, μπορεί να αποτελέσει και το ισχυρότερο κίνητρο για την έκδοσή τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
