Στη διάρκεια του δεκάτου ογδόου αιώνα παρατηρείται μια έκρηξη στη λεγόμενη ερωτική λογοτεχνία. Παραδόξως, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, το λογοτεχνικό αυτό είδος ταυτίστηκε με την ανάγκη για περισσότερη ελευθερία, και υπήρξε εκφραστής μιας πρωτότυπης επαναστατικότητας που στόχευε στη ήθη, αλλά και έθετε ταυτόχρονα σε αμφισβήτηση τη λειτουργία της κοινωνίας. Ένα από τα πιο γνωστά έργα, γραμμένο στα μέσα περίπου του δεκάτου ογδόου αιώνα, είναι και η "Φάνυ Χιλ" (εκδόθηκε μεταξύ 1748-49), που εκφράζει μια ακραία ηθική αντίληψη της εποχής του. Η αφήγηση των έντονων περιπετειών ενός νεαρού χαρίζει στο συγγραφέα την ευκαιρία να φιλοτεχνήσει μεγάλες ηθογραφικές τοιχογραφίες που λειτουργούν σαν μια πολύτιμη μαρτυρία. Η "Φάνυ Χιλ" σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα τεκμήρια της νεότερης ερωτικής λογοτεχνίας. Ένα έργο τολμηρό, που δεν παγιδεύεται από την ευκολία του εύπεπτου ηδονισμού. Αλλά ούτε αφήνει να το βαραίνει ο εν πολλοίς καταπιεστικός προβληματισμός του Ντε Σαντ.