Οι περισσότερες από τις συνομιλίες που παρουσιάζονται σε αυτές τις σελίδες καταγράφηκαν τον τελευταίο χρόνο πριν από τον θάνατο του Σρι Νισαργκαντάττα Μαχαράτζ και μπορούν συνεπώς από πολλές απόψεις να θεωρηθούν, όπως και εκείνες του βιβλίου `Το Νέκταρ της Αθανασίας`, ως οι τελικές διδασκαλίες. Χαρακτηρίζονται από την επιθυμία του Μαχαράτζ να δώσει στις τελευταίες ημέρες της ζωής του μόνο τα βασικά θέματα και μάλιστα στο βαθύτερο δυνατό επίπεδο. Δεν μπορεί κανείς παρά να αντιληφθεί μια μεγάλη αίσθηση επείγοντος και μια επιθυμία να χρησιμοποιήσει με φειδώ τη φθίνουσα φυσική του ενέργεια. Αυτό δεν του επέτρεπε να αφιερώνει πολύ χρόνο σε αρχάριους ασχολούμενους με επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις και στοιχειώδεις αρχές δηλαδή με αυτό που ο Μαχαράτζ συνήθιζε να αποκαλεί `πνευματικότητα νηπιαγωγείου`. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]