[τα καλύτερα ποιήματα
δεν γράφονται, σβήνονται
με υδρίες ανάσες ασύνετου πάθους]
ΣΤΟΥΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ
M` ανοιχτούς τους ασκούς των ανέμων
σαλπάρουμε
στ` ανοιχτά θαλασσών και ερώτων
ανιχνεύοντας ρίμες
σε βυθούς των αιώνων θαμμένες
με φανούς βιβλικούς κι άγιες θύμησες
μ` αγρυπνίες κυμάτων και ήχων
που ενώνουν το φως με τα θαύματα
στους ναούς των ανθών
και ευκταίους λειμώνες των άστρων.
