Είναι απίστευτο ότι μέχρι σήμερα η βιβλιογραφία για την κρητική τσικουδιά είναι εξαιρετικά φτωχή. Η δουλειά του Αντρέα Σμαραγδή έρχεται να καλύψει αυτό το μεγάλο κενό. Αν παίξουμε το παιγνίδι με τις λέξεις, όταν πω `ρακή`, θα πείτε αυθόρμητα `Κρήτη`, γιατί η μεγαλόνησος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το κρυστάλλινο απόσταγμα των στεμφύλων - αυτού που μένει μετά την οινοποίηση των σταφυλιών -, που στην Κρήτη λέγονται και τσίκουδα. Το 1989, το όνομα ρακή το κατοχύρωσαν οι Τούρκοι (σε αντάλλαγμα με το ούζο που κατοχυρώθηκε σ` εμάς) και η ρακή λέγεται επίσημα τσικουδιά. Στις κρητικές καρδιές όμως, η ρακή μας καλά κρατεί . . . `Όντε νηστεύω το νερό, ρακή βάνω και πίνω. . .`.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]